Son yıllarda, video oyun endüstrisinin "ölmekte" olduğuna dair çeşitli ifadeler ve sloganlar sıkça duyulmakta, her kişi bu düşünceyi farklı faktörlere ve argümanlara dayandırmaktadır. Bugün, oyunla ilgili yüksek sesle konuşulan konular yalnızca grafikler, FPS, optimizasyon, mikro işlemler ve oyunun kendisine dair algıyı etkileyen diğer teknik yönlerle sınırlı değil, aynı zamanda oyun sahiplik haklarıyla da ilgili—özellikle hukuki yönler nadiren ele alındığında oldukça spesifik ve her zaman belirgin olmayan bir konu.

İşte burada, YouTuber Ross Scott (Accursed Farms olarak bilinir) tarafından başlatılan Stop Killing Games hareketi devreye giriyor ve tartışmanın odak noktası haline geliyor: Dijital bir oyunu satın aldıktan sonra oyuncuların hangi haklara sahip olduğu.

Öyleyse bu kampanyanın ne olduğunu, nereden çıktığını ve hedeflerinin neler olduğunu inceleyelim.

Stop Killing Games Nedir?

Stop Killing Games hareketi, oyun yayıncılarının, sunucular kapandıktan sonra bile oyunlara erişimi sürdürmelerini talep eden video oyunu tüketicileri tarafından başlatılan bir girişimdir—özellikle oyun tam fiyatla satıldıysa. Hareketin arkasındaki fikir, bir şirketin, insanlar için zaten ödenmiş bir oyuna erişimi kaldırması durumunda, bunun sadece rahatsız edici değil, dijital bir yıkım olduğudur.

Kampanya, Ubisoft'un The Crew adlı yarış oyununu kapattığı Nisan 2024'te başladı—çevrimiçi bağımlılığı olan ve 12 milyondan fazla kopya satan bir oyun. Tek oyunculu bir moda sahip olmasına rağmen, Ubisoft sunucuları kapattığında oyun tamamen çalışmaz hale geldi.

Bu, "kaybolan" ilk oyun değildi, ancak bu durum, yıllardır biriken bir sorunu açıkça ortaya koyarak en çok ses getiren ve acı veren olay haline geldi. Oyuncular bunu izole bir olay olarak değil, dijital çağda sahiplik illüzyonu olarak sistematik bir kusur olarak gördüler. The Crew ile yaşanan durum bir kez daha temel soruyu gündeme getirdi: Oyuncular gerçekten oyuna sahip miydi?

Stop Killing Games Hareketinin Arkasında Kim Var?

Freeman’s Mind serisi ile tanınan Ross Scott, uzun yıllardır medya koruma çalışmalarıyla ilgilenmektedir. Stop Killing Games kampanyası sadece bir dizi YouTube videosu değil, aynı zamanda Avrupa Vatandaşları Girişimi içinde bir dilekçeyi de içeren yasal ve politik bir girişimdir—AB mevzuatını gerçekten değiştirebilecek birkaç araçtan biri.

Ross'un argümanı nettir: Son kullanma tarihi açıkça belirtilmeden satılan oyunlar sadece kaybolmamalıdır. Mevcut sistem yayıncıların "iyi niyetine" fazlasıyla bağımlıdır ve oyun kütüphanenizin 5, 10 veya 20 yıl sonra da sizin kalacağını garanti etmez.

The Crew Neden Kıvılcım Oldu

The Crew, "kıvılcım" oldu. Ubisoft'un alternatif sunmadan sunucuları kapatma kararı, tek başına oynayanlar da dahil olmak üzere tüm oyuncuların erişimini kaybetmesine neden oldu. Oyunu bile başlatamıyorlardı. Ve bu durum:

• oyunun Steam ve Ubisoft Connect gibi platformlarda satılması;
• sürekli internet bağlantısı gerektirmesi;
• çevrimdışı modunun olmaması;
• hala binlerce kişi tarafından kullanılıyor olması gibi sebeplerle daha da kötüleşti.

Tepki sadece oyunun kaybolmasıyla ilgili değildi, aynı zamanda bir emsal teşkil ediyordu: bir yayıncı, zaten ödenmiş bir ürünü yok edebilir—koruma veya para iadesi zorunluluğu olmadan.

Stop Killing Games Gerçekten Ne Talep Ediyor

Basit bir slogan olmasına rağmen, kampanya net ve pratik hedeflere sahiptir. Tüm çevrimiçi işlevlerin sonsuza dek korunmasını talep etmiyor—resmi destek sona erdikten sonra bile satın alınan oyunlara makul erişimi talep ediyor.

Stop Killing Games'in ana talepleri şunlardır:

• tek oyunculu oyunlarda çevrimdışı modların bulunabilirliği;
• satın alınan oyunları erişilemez hale getiren ani sunucu kapatmalarına karşı yasal koruma;
• geliştirici artık oyunu desteklemiyorsa özel sunucular oluşturma izni;
• dijital sahipliğin tanınması—bir oyunun satın alınmasının kalıcı erişim sağlaması gerektiği, geçici bir lisans değil.

Bu hareket, geliştiricilerin oyunları sonsuza dek desteklemesini talep etmez ve eski projeleri kapatan stüdyoları cezalandırmayı amaçlamaz. Hedef, tüketici için adalet ve uzun vadeli erişimdir: bir oyunu satın alanlar, zaman kısıtlaması olmadan oynayabilmelidir.

Bu hedefe ulaşmak için kampanya, yasal girişimler ve kamu bilincini birleştiriyor. Ross Scott, Avrupa Vatandaşları Girişimi içinde resmi bir dilekçe başlattı—AB'de yeni yasaların çıkmasına potansiyel olarak yol açabilecek güçlü bir mekanizma. Dilekçe, Temmuz 2025 sonuna kadar gerekli imza sayısını toplarsa, dijital oyunların yasal korumasında ciddi bir adım olacak.

Bu, hem kültürel mirasın korunması hem de tüketici haklarının korunması meselesidir. Bugün, oyunlar sadece eğlence değil, aynı zamanda modern dijital sanatın bir biçimi ve bazı durumlarda bir yatırımdır.

Eleştiriler ve Pirate Software ile Çatışma

Herkes hareketin hedefleri veya yöntemleriyle aynı fikirde değil. Kampanyanın başlıca eleştirmenlerinden biri, bağımsız geliştirici ve yayıncı Pirate Software (gerçek adı Jason Thor Hall) olup, girişimi keskin bir şekilde eleştiren bir video yayınladı. Girişimi belirsiz, gerçekçi olmayan ve küçük stüdyolar için potansiyel olarak yükleyici olarak nitelendirdi ve yasal komplikasyonlara yol açabileceğini söyledi.

Başlıca endişeleri şunlardır:

• girişim, küçük stüdyolar üzerinde yasal baskı oluşturabilir;
• tüm oyunlar kolayca çevrimdışı hale getirilemez veya sunucu kodları açılamaz;
• aşırı düzenlemeye yol açabilir, bu da yeniliğe zarar verebilir.

Pirate'a göre, sunucu kapatmalarından sonra her oyunun korunma yoluna sahip olma gerekliliği, küçük geliştiriciler için zararlı olabilir. Ayrıca girişimin daha acil dijital haklar sorunlarından dikkati dağıttığını belirtti.

Eleştiri, Stop Killing Games kampanyasını önemli ölçüde etkiledi: imza sayısı azaldı, anlayış azaldı ve birçok oyuncu geri adım attı.

Ross Scott doğrudan yanıt vererek, Pirate Software'in ileri sürdüğü tüm iddiaları ve suçlamaları çürüttüğü ayrıntılı bir video yayınladı. Kampanyanın amacının sonsuz oyun desteği veya küçük stüdyolara saldırı olmadığını açıkladı. Bu, oyuncular için minimal garantilerle ilgili—özellikle bir oyunun son kullanma tarihi belirtilmeden satıldığı durumlarda.

İki yaratıcı arasındaki tartışma hızla kamuya açık bir kavgaya dönüştü. Topluluğun bir kısmı, Pirate Software'i kampanyayı kritik bir anda raydan çıkarmakla suçladı. Ross, bu durumun dilekçe imza sayısının belirgin şekilde azalmasına neden olduğunu bile iddia etti. Bu arada, Pirate Software'in kendi oyunu Heartbound, ihanete uğramış hisseden oyuncular tarafından boykot edilmeye başlandı.

Neden Önemli: Dijital Sahiplik İkilemi

Bu konu, The Crew, Ross Scott veya Pirate Software'den çok daha geniştir. Stop Killing Games hareketinin merkezinde, modern zamanların anahtar bir sorusu yatmaktadır: bir dijital oyun satın aldığınızda—tam olarak ne elde ediyorsunuz?

Fiziksel medyanın aksine, dijital oyunlar herhangi bir zamanda kaldırılabilir. Çoğu zaman sunuculara, hesaplara veya devre dışı bırakılabilecek DRM sistemlerine bağlıdırlar. Bu kırılganlık nedeniyle, video oyunlarını geleceğe taşımak son derece zordur. Bir yayıncı bir oyunu kapattığında—onu yeniden oynamanın genellikle yasal bir yolu yoktur. Kaynak koduna veya sunucu tarafı bileşenlerine erişim olmadan—en iyi koruma çabaları bile güçsüz kalır.

Kitaplar, filmler ve müzikler kütüphanelere, arşivlere ve yerleşik koruma kurumlarına sahiptir. Modern video oyunları ise yoktur. 2000'ler ve 2010'lardan yüzlerce oyun zaten tamamen kaybolmuş durumda ve oyuncular, oyun deneyimini yeniden yaşamak için korsanlığa veya emülatörlere başvurmak zorunda kalıyor. Bu sadece tüketici hakları sorunu değil—aynı zamanda kültürel bir felakettir.

Stop Killing Games'in Dilekçe Durumu ve Başarıları

Temmuz 2025 itibarıyla, Avrupa Vatandaşları Girişimi dilekçesi gerekli imzaların %75'inden fazlasını toplamış durumda. Son tarih yaklaşırken, hedefine ulaşıp ulaşamayacağı belirsiz. Ancak başarısızlık durumunda bile, hareket zaten önemli bir şey başardı—dijital oyunların korunmasını küresel bir tartışma konusu haline getirdi.

MoistCr1TiKaL ve SomeOrdinaryGamers gibi tanınmış içerik üreticileri, YouTube ve Twitch'te sözü yayarak girişimi kamuoyuna duyurdular. Dilekçe başarılı olmasa bile, endüstri üzerindeki baskı artıyor.

Hareket, birkaç kritik dönüm noktasına ulaştı:

• yayıncılar üzerinde oyun kapatma politikalarını yeniden gözden geçirmeleri için baskı yapma
• dijital haklar konusunda küresel bir tartışma başlatma
• oyuncuları, aktivistleri ve tüketici hakları savunucularını birleştirme

İlk kez, yayıncılar doğrudan bir soruyla karşı karşıya kalıyor: sunucular kapandıktan sonra bir oyuna ne oluyor?

Fransa, Almanya ve Avustralya'daki hükümet organları, girişim tarafından yapılan şikayetleri incelemeye başladı ve bu, tüketici koruma otoritelerinden ciddi bir dikkat gösteriyor.

Stop Killing Games Faaliyetleri Üzerine Yazarın Görüşü

Stop Killing Games hareketinin, özellikle yıllardır var olan eski oyunları seven oyuncular için oyun topluluğu adına iyi niyetlerle hareket ettiği açıktır. Oyunların ahlaki veya teknik olarak yaşlanmasına rağmen, hala bu projelerde zaman geçiren veya en azından ara sıra onlara dönen birçok oyuncu tarafından sevilmektedirler.

Ancak, nihai hedefe ulaşmak ve hedefler belirlemek mümkün mü ve bu uygun mu? Hem evet hem hayır. Geliştiriciler, sunucuları kapatma gibi belirli adımlar atarlar: ek maliyetler, gelecekteki strateji değişiklikleri, lisansların sona ermesi vb.

Tüm bunlar, yasal belgelerinde belirtilebilir, bu tamamen yasaldır ve tüm Stop Killing Games mücadelesini tüketici hakları için anlamsız kılar, çünkü kullanıcılar "lisans sözleşmesinde okumadıkları için suçlu" olur.

Birçok geliştirici ve yayıncının yasal belgelerinde, oyuncuların oyunun kendisini değil, onu kullanma hakkını satın aldıkları belirtilir. Bu, objektif nedenlerle herkes için açık değildir, çünkü oyun belgelerini pek kimse okumaz.

Hem geliştirici-yayıncı tarafı hem de Stop Killing Games tarafı, sunucu kapatmaları veya diğer yasal ayrıntılara rağmen oyuna erişim sağlamalıdır: oyuncuların keyfini sürdürebilmeleri için resmi bir "korsan" versiyon yayınlamalı veya gelecekte bu tür olayları önlemek için çalışmalıdır. Ayrıca, oyunun kullanım hakkı veya sahipliği hakkında bilgi, alıcıya bir kez ve herkes için daha açık hale getirilmelidir.

Ross Scott'ın kampanyasının mevzuatı değiştirip değiştirmeyeceği bilinmiyor ve muhtemelen de olmayacak. Ancak oyun endüstrisine değişiklikler getirebilecek bir yön belirledi.