Team Next Level CEO'su Mihail Kane Blagin ile samimi bir sohbet gerçekleştirdik. Bo3.gg için yapılan büyük röportajın ilk kısmında, CS takımlarını koçluk yapmaya nasıl karar verdiğini ve Gambit Esports ile şampiyonluk yolculuğunu anlattı. Mihail ayrıca Natus Vincere dönemini hatırladı ve takımın yönetimi altındaki major turnuvalardaki başarısızlıklarının nedenleri hakkındaki düşüncelerini paylaştı.

Geçmişe biraz dönelim. CS takımlarının profesyonel koçu olmaya nasıl karar verdin?

Biz oynarken koçlar yoktu. Kaptan, takımın hazırlıklarını, yeniden yapılandırmalarını ve gelişim yönünü belirleyen kişi olarak kısmen koç rolünü üstleniyordu.

Günümüzde koç, sadece Counter-Strike ile değil, aynı zamanda takımın zihinsel yapısı ve birlikteliği ile de ilgileniyor. Kariyerimin neredeyse %90'ında kaptandım, bu da aslında kendi takımlarımda koç olduğum anlamına geliyor. Takımlarım, en azından kendi seviyemizde - Ukrayna, Rusya, Belarus - başarılıydı. Uluslararası turnuvalara katıldık ve oldukça iyi performans sergiledik.

Aslında, en iyi takımlara karşı düzenli olarak pratik yapma imkanımızın eksikliği dışında çok az şey eksikti. O dönemde Team 3D gibi güçlü takımlara karşı mücadele ediyorduk. MIBR ve diğerleriyle savaşıyorduk. Ancak bu bizim ilk büyük maçlarımız olduğu için biraz eksik kalıyorduk. Gereksiz hatalar yapıyorduk. İşte böyleydi.

Bu yüzden koçluk beni cezbetti. Her şeyin ne kadar büyüdüğünü gördüm. Koçluk işi, en azından kendini geçindirme imkanı veriyor. Uzun bir süre CS'de tamamen tutkuyla çalıştık - bu elbette harika. Ancak diğer insanların sorumluluğunu taşıdığınızda, kazanma imkanına sahip olmak istiyorsunuz.

Gambit dönemine geçmek istiyorum. Zeus ile oraya geçtiğinizde, bir mucize yarattınız - neredeyse dağılmak üzere olan bir takımı major şampiyonu yaptınız. Bu nasıl oldu ve o takıma olan spesifik katkınız neydi?

Açıkçası, o dönemde herkesin neden Gambit'i gözden çıkardığını bilmiyorum. Evet, içsel... Bunu çatışma olarak adlandırmazdım, daha çok gelişim yönü konusunda anlaşmazlıklar vardı ve bu CS ile ilgili değildi.

Gambit ile olan hikayemize bakarsak, herkes %100 çalıştı, öncelikle ben ve her bir oyuncu. Kimsenin katkısını tek başına değerlendirmem, ama şunu söyleyebilirim: Herkes kendini tamamen verdi, özellikle CS'de. Bu yüzden bu sonucu elde edebildik. Bu birinci nokta.

İkinci olarak, belki de insanlar Dania'nın [Zeus] yayınladığı videolara bakarak yargıladılar. Orada oyuncular, olası değişiklikler ve anlaşmazlıklar düşüncesiyle geldiklerini söylüyorlardı. Gerçekte, major öncesinde büyük bir bahis şirketinden teklif aldık - tüm kadro çok daha iyi koşullarda oraya geçecekti. Maaşlar, yaşam imkanları - her şey çok daha kaliteli olacaktı.

Son anda anlaşma bozuldu ve süreçte sahibimiz üzerimizde ciddi bir baskı uyguladı. Bizim gitmek istediğimiz gerçeğiyle karşı karşıya kaldığı için memnun değildi. Belki de kadrodan para kazanmayı umuyordu. Bu baskı sırasında onunla ilişkilerimiz bozuldu. Maaş ödemeyi bıraktı - sanırım üç ay. Ve bu ortamda - bu oyun dışı bir durum - performans göstermeye devam ettik.

Amerika'da iki şampiyonaya gittik. Evet, belirsizlik içindeydik: Anlaşma bozuldu, garantili gelecek kayboldu. Ama diğer yandan, belki de bu bize bir itici güç verdi. Her şeyin bize bağlı olduğunu anladık - CS oynamalı ve en iyi olduğumuzu kanıtlamalıyız.

O zamanlar zaten dünya çapında ilk 12 veya ilk 10 takım seviyesindeydik. Ve işte Amerika'daki iki şampiyonaya gittiğimizde, birinci ve ikinci sırayı aldık. Bir turnuva kazandık ve diğerinde dünyanın en güçlü takımı olan SK Gaming ile ciddi bir mücadele verdik. Onlara bir harita kazandık, iki harita kaybettik. Ama orada nitelikli bir ilerleme gösterdiğimiz açıktı.

Bizim için anahtar nokta, o anda dünyanın en iyi takımına karşı mücadele ettiğimizi ve onları yenebileceğimizi hissetmemizdi. Bir harita kazandık ve bu önemli bir duygu oldu - onlara karşı boyun eğmediğimizi, eşit şartlarda mücadele edebileceğimizi fark ettik. Evet, belki de bir avantajları vardı, ama biz de bu tür takımları yenmek için kendi dayanak noktalarımızı buluyorduk.

Bu şampiyonadan sonra, belki de bizim hakkımızda iyi düşünmediler, iki şey oldu. Birincisi, major öncesinde tatilden hemen sonra bir turnuvaya gitmeye karar verdik, oyun pratiği olmadan. Bunun kötü sonuçlanabileceğini uyardım, ama diğer yandan, turnuva adrenalini hissetmek, yenilgiyle bile olsa, yine de faydalıdır.

DreamHack'e geldik ve zorlu bir mücadelede iki oyun kaybettik. Bu mantıklıydı - hazır değildik. Ardından Kiev'de bir bootcamp vardı. İki hafta. Çok çalıştık, çaba gösterdik. Ama bir sorun vardı - sonuç göremiyorduk. Bootcamp'teki kötü internet yüzünden. BIG ile oynadık, onların pingi 5, bizimki 35-45 ve kararsız bir bağlantıydı. Hakkımız olan gibi oynayamadığımız için birçok maçı kaybettik. Bu baskı oluşturuyordu. Yoruluyorsun, günlerce oturuyorsun, antrenman yapıyorsun, ama sürekli kaybediyorsun. Negatif duygular, öfke, hayal kırıklığı ortaya çıkıyor. Ve böyle bir süreçten zevk almak mümkün değil.

Major'a geldiğimizde, rakiplere yönelik hazırlıklara göre oynamaya başladık, artı atış konusunda maksimumumuzu göstermeye başladık. Sanki ellerimizden ağırlıklar kalkmıştı - ve çocuklar uçuyordu. Ama major öncesinde Gambit'te kalıp kalmama konusunda çok tartışma yaşadık.

O zaman, efsanevi bir organizasyondan tüm kadroyu almak için bir teklif aldık. Luminosity tarafından. Gambit'in bize üç aydır maaş ödemediği gerçeğine dayanarak. Avukatları, mevcut sözleşmeleri bu temelde iptal etmeye ve yeni sözleşmeler yapmaya hazırdı. Satın almak istemediler, bizi ücretsiz almak istediler, ama harika koşullarda.

Dania ile nasıl tartıştığımızı hatırlıyorum: Sahip hoş olmayan bir şekilde davranıyor, ödeme yapmamak gibi bir hakkı yok - sözleşmeyi ihlal etti. Gitme hakkımız vardı. Ama Kazaklar [AdreN, mou, HObbit] böyle davranmak istemedi. İşte bu noktada ilk ciddi sürtüşmemiz oldu. Bence, bootcamp'te içten bir konuşma eksikti. CS için tüm zamanımızı kullanma düşüncesiyle geldik ve bazı yanlış anlaşılmalar havada asılı kaldı. Bu, genel atmosferi iyileştirebilirdi.

Luminosity sizi major öncesinde mi imzalamak istedi?

Evet, major öncesinde bizi imzalamaya hazırdılar. Amerika'daki iki şampiyonadan sonra kısa bir ara verdik, ardından DreamHack'e gittik, sonra bootcamp ve major. İşte bu DreamHack öncesinde, Gambit'te kalıp kalmamaya dair sert tartışmalar yaşandı.

Son anda, [Gambit'te] kalmaya ve rotamıza sadık kalmaya karar verdik. Ama çok iyi bir şekilde Luminosity'ye geçebilir ve major'u kazandıktan hemen sonra geçebilirdik.

Evet, o zaman efsanevi etiket major'a girer ve kupayı alırdı.

Bu harika olurdu. Ama her şey iyi sonuçlandı. Belki de bu yüzden videolarda çocuklar güvensizliklerini dile getirdiler. Oraya, tüm pratikleri kazanarak gitmedik. Bizim hikayemiz farklıydı. Boston'daki major [NAVI'de] öncesinde neredeyse tüm pratikleri kazandık - çok nadiren kaybettik. Ama turnuvada zorluklar başladığında, bu kendini gösterdi. Her şeyin yolunda gittiğine alışıyorsun - ve bu duygu kötü bir şaka yapabilir.

Başarı asla garantili değildir. Tabii ki, daha sık kazanmak istersiniz. Ama insanların performanslarımızın ardındaki sürekliliği gördüğünü düşündüm. Evet, en büyük turnuvaları kazanmadık. Ama top-20 takımıydık, top-10 değil. Tüm etkinliklere davet edilmedik. Ama olanlarda - iyi performans gösterdik. Mücadele ettik, bazı turnuvaları kazandık. Ama benim için dönüm noktası - SK Gaming ile olan maç.

Major'da onlarla karşılaşmadık, ama Amerika'daki maç, mücadele etmeye hazır olduğumuzu gösterdi. Benim için, major'da bizden başka iki takım vardı, kağıt üstünde daha güçlü olan - Astralis ve SK Gaming. Biriyle karşılaştık, anahtarı bulduk ve kazandık.

NAVI dönemi oldukça başarılıydı: birçok turnuva kazandınız, ama major'u kazanamadınız. Sence neden?

Bu hazırlık meselesi. Dürüst olmak gerekirse, ENCE takımına kaybettiğimiz bir major yüzünden hala çok üzgünüm [IEM Katowice Major 2019 yarı finali].

Gerçekten iyi oynadığımız üç major vardı. İlki Boston'daydı [ELEAGUE Major Boston 2018]. O zamanlar çok genç bir takımdık ve elde ettiğimiz sonuçtan memnunduk - yarı finale çıktık. Orada zaferden bahsetmiyorduk, henüz çok "ham" olduğumuzu biliyorduk, bu yüzden üzülmüyorduk.

Londra'daki major öncesinde [FACEIT Major: London 2018] bir durum oldu, bahsedemem. Ama insanlar şunu anlamalı: Dışarıdan görünmeyen birçok şey olabilir. Bu yüzden iyi hazırlanamamıştık, ama yine de finale çıktık.

Astralis'in bizden daha güçlü olduğunu biliyordum. Sadece kendimize oynasaydık, bu yeterli olmazdı. Bunu takıma aktarmaya çalıştım, ama belki de yeterince iyi yapamadım. Bu kısmen benim hatam - daha fazla çalışmalı, yeniden yapılandırmalıydık. Bunu yapmadık - her zamanki bir maça gibi yaklaştık ve finalde en iyi oyunumuzu gösteremedik.

Genel olarak, hazırlığımız oyun dışı sebeplerden dolayı bozuldu. Üç haftalık hazırlık yerine bir hafta kaldı, o da taşınma yüzünden, birkaç gün daha kaybettik. İhtiyacımız olan zaman kaynağına sahip değildik.

Benim için en önemli turnuva Katowice'deki [IEM Katowice Major 2019] turnuvaydı, ENCE'ye kaybettiğimiz. İyi bir hazırlık yaptık, mental olarak çok iyi durumdaydık. O major'da Astralis'e karşı gerçekten mücadele edebileceğimizi düşünüyordum. Bir harita vardı, üzerine bahis oynadığımız - Train, kaçamayacakları. Orada sonuç çıkmalıydı ve Cache yerine Nuke oynamayı planlıyorduk - bu efsanevi olurdu.

ENCE ile yarı final hazırlığında hatalar yaptığım için çok üzgünüm. Train'de bu yansıdı ve Mirage'da da - kontrolü ele alıp birkaç şeyi değiştirmem gereken anı kaçırdım, böylece haritayı kapatabilirdik. Daha güçlüydük. Bunu Çin'deki bir sonraki turnuva kanıtladı - yarı finalde tekrar ENCE ile oynadık.

Counter-Strike'ta her şey sadece sana bağlı değil. Rakip şaşırtabilir. ENCE kendi güzel hikayesini yazdı. O major'u, öncelikle Vanya [Edward] için kaçırdığım için üzgünüm. Bunun muhtemelen son turnuvası olduğunu biliyordum. Ona şans vermek istiyordum. İyi çalıştık. Şansımızı hak ettiğimizi ve Astralis'e finalde mücadele edeceğimizi düşünüyorum. ENCE, bana göre, buna hazır değildi. Ne yazık ki, şansımızı kaçırdık.

Son major'dan bahsedersek, Boombl4 ile, turnuva öncesinde Dania'nın [Zeus] ayrılacağını biliyorduk. Daha iyi performans gösterebilirdik, ama o formatta zafer için iddialı olabileceğimizden şüpheliyim. Çeyrek finalde oyundan hemen önce kavga ettik. Mirage'da rakibin orta oyununu nasıl oynadığını daha fazla dikkate almak istedim.

Galiba, electroNic ile kavga ettim. Bilginin başka bir formatta sunulmasını istedi. Artık önemli değil. Gerçek şu ki, major'daki en önemli maç öncesinde kavga, artık bütün bir ekip olmadığımızı gösterdi. Değişikliklerin gerektiği açıktı. Bir major'da, bence, her açıdan en iyi takım kazanmalı. Çoğu zaman böyle olur.

Cloud9 gibi istisnalar olabilir. Gambit'i bununla kıyaslamazdım - takım olarak bir buçuk yıl boyunca büyük bir iş yaptık. Evet, belki oyuncuların bana soruları vardı. Herkesin kendi tarzında eğitilmek istemesi normaldir. Ben koçluk yaparken, sonuca ulaşmak için gerekli olduğunu düşündüğüm şeyleri uygulamaya çalıştım. Bu her zaman hoş karşılanmayabilir.

Birlik açısından: Yine de kadro ile büyük bir bağ hissettim. Bu, sekiz yıl sonra bile izleniyor. Hem Zeus, hem de çocuklar - bir bütün olduklarını hissettiler. Bu önemli. Birçok kişi major'ımızı rastlantı olarak görüyor. Ben öyle düşünmüyorum. Eğer bu bir rastlantıysa, o an birçok takım en iyi formunda olmadığı veya kadro değişikliklerinden sonra olduğu içindir.

Daha önce de söylediğim gibi, benim için bizden başka iki takım vardı, major'u alabilecek - Astralis ve SK Gaming. Biz, en iyilerden biri olarak o ana geldik.

NAVI'den bahsedersek, son major'da artık bir takım değildik. Ama en iyi formumuz, Katowice'deki major'du, maksimum hazır olduğumuz yer. Ne yazık ki, tekrar ediyorum: ENCE takımını yenmeliydik. Ve daha güçlü olan takım, daha zayıf olana yenilirse - bence öncelikle koç hata yapmıştır. Böyle bir rakiple oyunda hangi zorlukların ortaya çıkabileceğini anlamamıştır. İşte bu kadar.

s1mple ile çalışmak nasıldı? Medya varlığı ve karakteriyle bu kadar etkili bir oyuncu ile aynı takımda olmak bir koç için ne kadar zordu?

Onunla çalışmanın zor olduğunu söyleyemem. Sanya için bir yaklaşım gerekiyordu. Çalışma süresi boyunca oldukça iyi bir ilişki kurduğumuzu söyleyebilirim.

Sorun, turnuvalarda veya önemli anlarda bilinçli olarak bir zarar vermesi değildi. Çoğu zaman, benim için en büyük sorunu, kötü bir ruh hali olduğunda, herkesin moralini bozabilmesiydi. Normal pratiklerde bile.

Her gün olmasa da, bu tür anlar herhangi bir standart oyuncudan daha sık yaşanıyordu. Ruh hali dalgalanmaları sıkça oluyordu. Bunu hafifletmek için çalıştık. Ayrıldıktan sonra ne kadar başarılı olduk bilmiyorum, ama bence bunu tamamen ortadan kaldırmak imkansızdı - etkisini azaltmak mümkündü.

Turnuvalardaki performansları ve katkısı hakkında konuşursak - örneğin, Çin'deki dönemden çok memnun kaldım. Birlikte yaşıyorduk, rakipler ve oyun hakkında çok konuşuyorduk. Ne yapmak istediğimizi ve ne yapabileceğimizi anladığında, daha güvenli oluyordu. Ve bu güveni başkalarına aktarıyordu. En büyük artısı - çıtayı yükseltmesi ve takımı ona ulaşmaya zorlaması. Bu çok değerli.

Ama başka bir an da vardı - çalışmayan bir atmosfer yaratabilirdi. Bu, haftada iki kez oluyordu ve sorun şu ki, böyle günlerden sonra CS hakkında düşünmek istemiyorsun. Bilgisayarı kapatıyorsun - ve bir sonraki güne kadar geri dönmek istemiyorsun.

Bu onun karakterinin bir özelliği. Onu bunun için suçlamak istemiyorum - herkesin farklı bir mizacı vardır. Akıl sağlığı açısından - konuşmalarda son derece makuldü. Ama duygular üstün geldiğinde, kendini her zaman kontrol edemiyordu.

Genel olarak, açık konuşalım - CS'e ciddi bir ivme kazandırdı, harika bir oyuncu olarak herkese ne kadar iyi oynanabileceğini gösterdi. Ve bunun için büyük bir saygı duyuyorum. Dünyanın en iyi oyuncusuyla çalıştığımızı biliyorduk. Evet, belirli zorluklarla. Ama bunları çözmek gerekiyor. İşte bu kadar.