Bilang isang matagal nang tagahanga ng Game of Thrones, talagang nasabik ako sa kung ano ang maiaalok ng Kingsroad. Ang ideya ng pamumuhay ng sarili kong kwento sa Westeros, pag-navigate sa mga pampulitikang laro, pagharap sa mga pamilyar na mukha, at pag-ukit ng aking sariling legacy, ay tila ang perpektong halo ng RPG at pantasya. Ngunit matapos ang mahigit 20 oras sa Early Access na bersyon ng Game of Thrones: Kingsroad, naging malinaw na hindi ito ang inaasahan ko.

Isang Nakakaakit na Simula Ngunit Hanggang sa Ibabaw Lamang

Itinakda sa mga kaganapan ng ika-apat na season ng palabas ng HBO, ipinakikilala ka ng Kingsroad bilang bastardo na tagapagmana ng House Tyre, isang marangal na bahay na nilikha para sa laro. Ang iyong paglalakbay ay sumasaklaw sa nagyeyelong Hilaga at lampas sa Wall, kasama ang mga paglitaw nina Jon Snow, Samwell Tarly, Roose Bolton, at iba pa. Ang premise ay mayaman, at may disenteng pagsisikap na ilubog ka sa politika at drama ng Westeros. Ang tutorial ay mabilis, ang diyalogo ay katanggap-tanggap, at ang paunang presentasyon ay maayos, kung hindi mo masyadong titignan.

Ang character creator ay nakakagulat na detalyado para sa isang mobile-friendly na titulo. Maaari mong itweak ang lahat mula sa mga peklat sa mukha hanggang sa kintab ng buhok. Inspirado nina Tormund at Brienne, pinili ko ang axe-wielding Sellsword class at na-impress ako sa maagang versatility. Maaaring magpalit ng klase ang mga manlalaro at magbahagi ng loot, na tumutulong sa eksperimento. Ngunit pagkalampas mo sa tutorial, nagsisimula nang lumitaw ang mga bitak sa nagyeyelong kaharian na ito.

Isang Mundo ng Pag-grind, Glitches, at Muli Pang Pag-grind

Malawak at biswal na pamilyar ang Westeros, ngunit hindi ito eksaktong buhay. Ang Wall ay mukhang grandioso, at ang mga courtyard ng Winterfell ay atmospheric sa unang tingin, ngunit manatili ka nang medyo matagal, at ang immersion ay masisira. Ang mga NPC ay gumagalaw na parang jerky animatronics o tumitig nang blangko sa iyo. Ang mga patches ng terrain ay kumikislap nang awkward. Ang mga pag-uusap ay parang uncanny, na may lip flaps at eye animations na tila gumagana sa ganap na magkahiwalay na script. Isa pang isyu ang galaw. Maging sa paa o kabayo, palaging parang dumudulas ka sa yelo, kahit na malinaw na nasa tuyong lupa ka. Hindi tiyak ang mga kontrol sa mount, at madalas akong napupunta sa mga kampo ng kalaban o na-stuck sa geometry ng terrain.

Hindi rin mas maganda ang labanan. Nagsisimula ito ng maayos, na may mga light/heavy attack at dodges, ngunit mabilis na nagiging paulit-ulit. Palaging ginagamit muli ang mga modelo ng kalaban. Ang mga laban sa boss ay hindi gaanong naiiba sa mga karaniwang engkwentro, mas mahaba lang. Habang may mga upgraded trees na tuklasin, ang pangunahing aksyon ay hindi umuunlad sa isang kasiya-siyang paraan. May mga sandali ng intriga, tulad ng pangangailangang ihiwalay ang mga kalaban mula sa isang grupo, ngunit ito ay bihira. Karamihan sa oras, pinipindot ko ang mga atake at umaasa na ang aking kagamitan ay tatagal.

Assassin's Creed Lite... May Kapalit

Paminsan-minsan, tama ang tinatamaan ng Kingsroad. Ang mga platforming puzzle na nakatago sa mapa ay nagbibigay ng pahinga mula sa walang kabuluhang laban. Aakyat ka ng mga guho, makakahanap ng mga lihim na pintuan, at maghuhukay ng mga treasure cache na mayaman sa lore. Ang mga sandaling ito ay mas malapit sa isang pinasimpleng Assassin’s Creed Valhalla, kumpleto sa isang ping tool para ipakita ang loot at mga kalaban. Sa kasamaang palad, ang mga mataas na ito ay palaging napuputol ng mga sistema ng monetization ng laro.

Magbayad o Mamatay

Maging tapat tayo, ang Kingsroad ay idinisenyo upang maging isang free-to-play, live-service na laro. Ngunit sa halip na mag-alok ng mga cosmetic microtransaction o convenience perks, inilalagay nito ang monetization nito ng malalim sa gameplay. Kailangan mo bang mag-fast travel? Magbayad para laktawan ang paglalakad. Gusto mo bang mag-revive agad na may lahat ng iyong gamit? Magbayad para doon. Ang pag-unlad ay nababarahan ng isang Momentum system (isipin ang gear score ng Destiny), na nagsisimula sa maayos ngunit mabilis na nagiging parusa nang walang bayad na mga boost.

Hindi lang na ang grind ay nagiging mabigat, kundi halos lahat ng sistema ay may mas maginhawa, mas kasiya-siyang bersyon na naka-lock sa likod ng paywall. Ang moment-to-moment na gameplay ay nagsisimulang maging isang gawain. At kapag palagi kang pinaaalalahanan na ang paggastos ng pera ay magpapabawas sa pagkabigo ng laro, ang mahika ng Westeros ay mabilis na nawawala.

May Pag-asa Ba?

Hindi lahat ay kasing sama ng tila. Ang mga sandali sa kwento kung saan tinutulungan mo ang mga villagers na umiwas sa isang atake ng bandido o kapag ang mga bata ay kalaunan ay naibalik sa kanilang mga magulang ay minsang sobrang emosyonal. Ang pagsakay sa isang dire wolf sa mga niyebe na natatakpan ng mga bukid ay nakamamangha. Hindi ko pa nasusuri ang malawak na bahagi ng hinati-hating mapa. Marami pang dapat tuklasin tulad ng Estate Management, advanced skills, mas malalim na lore at artifacts.

Ang Kingsroad, sa ngayon, ay tila naipit sa pagitan ng pagtatangkang maging isang ganap na RPG na laro at pagiging nakatali sa isang pinansyal na limitasyon. Ang mga laro tulad ng Assassin's Creed at Destiny ay malawakang hiniram, at tulad ng iba, ang kanilang rewarding depth ay tinanggal.

Ninais ko ang pinakamahusay para sa Game of Thrones: Kingsroad dahil may mga kislap ng pag-asa, ngunit ang labis na pokus sa monetization ay hindi mapapatawad. Ninais kong mahalin ang laro dahil sa pagiging tagahanga ng serye. Inasahan kong ilubog ang sarili ko sa salungatan sa Westeros, mag-navigate sa pamamagitan ng manipulasyon at dugo, at sa huli, maabot ang hindi pa nagagawang taas.

Score 5.5/10