Przed rozpoczęciem fazy grupowej Six Invitational 2025 mieliśmy okazję porozmawiać z graczem FURIA Esports Felipe "FelipoX" Lucia. W wywiadzie dla Bo3.gg profesjonalny zawodnik omówił przygotowania drużyny do nadchodzącego wydarzenia jako obrońcy tytułu mistrza, popularność Rainbow Six Siege oraz znaczenie brazylijskiej sceny dla tej dyscypliny.

Invitational 2025 wydaje się być ogromnym wydarzeniem, zwłaszcza dla profesjonalnych graczy. Nie śledziłem wcześniej dokładnie tej sceny, ale teraz naprawdę jestem podekscytowany, aby zobaczyć nowe składy i oczywiście waszą drużynę jako obrońców tytułu mistrza. Jak się czujesz emocjonalnie, gdy zbliża się turniej?

Six Invitational to największy turniej w Rainbow Six. Lubię nazywać to świętem Siege, które odbywa się raz w roku. Dla graczy to zaszczyt brać udział w tym wydarzeniu. Zawsze było to moje marzenie, zanim stałem się profesjonalnym graczem. W tym roku wydaje się to jeszcze większe, ponieważ bronimy naszego tytułu, co dodaje nam dodatkowego ciężaru.

Czy ten dodatkowy stres ma na ciebie wpływ? Czy pracowałeś nad tym z psychologiem lub trenerem? Tak jak w obróbce metali, pewien nacisk jest konieczny do osiągnięcia wytrzymałości, ale zbyt duży może spowodować całkowite załamanie.

Jako obrońcy tytułu, na pewno odczuwamy presję. Ale ponieważ nie zakwalifikowaliśmy się do ostatniego Majora, nie sądzę, byśmy w tym roku byli faworytami. Jeśli zapytasz ludzi na scenie, większość powie, że to W7M, którzy wygrali ostatniego Majora, lub BDS, którzy zostali wicemistrzami, są faworytami. Tak że, choć czujemy ciężar obrony tytułu, nie jesteśmy pod aż takim zewnętrznym naciskiem.

Minął rok od twojego zwycięstwa i wiele się wydarzyło. Pod względem siły ognia, gdzie widzisz teraz siebie? Oczywiście, każda drużyna rywalizuje, aby wygrać, ale czy masz minimalny cel, który sprawiłby, że czułbyś się zadowolony ze swojego występu?

Nigdy nie zająłem miejsca poza pierwszą czwórką na Six Invitational, więc to jest dla mnie minimum.

Czy są jakieś drużyny, których wolałbyś unikać podczas turnieju?

Nie, niekoniecznie. Jeśli chcesz być mistrzem, nie możesz wybierać swoich przeciwników.

Opowiedz mi o swoich przygotowaniach. Ile czasu spędziliście na bootcampie i jak wyglądał wasz trening?

Ponieważ nie zakwalifikowaliśmy się do ostatniego Majora, mieliśmy długą przerwę w tym czasie. Zaczęliśmy przygotowania do Six Invitational w grudniu i trenowaliśmy przez cały grudzień i styczeń. Dziś faktycznie wylatujemy do Los Angeles na 10-dniowy bootcamp przed nadchodzącym turniejem. Tak że w sumie mieliśmy prawie dwa miesiące przygotowań.

Czy macie konkretne cele na ten bootcamp w LA, czy raczej jest to bardziej ogólne przygotowanie?

To jest ogólne przygotowanie. Głównym celem jest trenowanie przeciwko zespołom z Ameryki Północnej i Europy, ponieważ głównie trenowaliśmy z brazylijskimi drużynami. W pewnym momencie granie przeciwko tym samym drużynom staje się monotonne.

R6 jest wyjątkowy, bo rok zaczyna się jednym z największych turniejów. Po zwycięstwie na Invitational w zeszłym roku, jak poradziliście sobie z brakiem zakwalifikowania się na Atlantę? Czy zastanawialiście się nad zmianami w składzie, czy podjęliście inne podejście?

Było naprawdę ciężko, że nie zakwalifikowaliśmy się do Montrealu. Rywalizowaliśmy we wszystkich turniejach przez ponad rok i osiągaliśmy dobre wyniki, więc brak udziału w Majorze był dużym krokiem w tył. Przeprowadziliśmy wiele dyskusji na temat tego, co poszło nie tak i co trzeba zmienić, ale ostatecznie zdecydowaliśmy się nie zmieniać składu. Wierzyliśmy w naszą drużynę i zdaliśmy sobie sprawę, że tworzymy problemy tam, gdzie ich nie było.

Więc nadmiernie o tym myśleliście?

Tak, dokładnie.

Jako lider w grze, czy czułeś dodatkową odpowiedzialność za problemy zespołu? Mogę się odnieść do tego—jestem redaktorem naczelnym i kiedy moja drużyna ma zły miesiąc, czuję, że ich zawiodłem. Czy rozmyślałeś nad swoim przywództwem i dokonałeś zmian w swoim stylu dowodzenia?

Oczywiście, jako IGL, czuję się odpowiedzialny. Ale wiem też, że nakładanie na siebie zbyt dużej presji by nie pomogło. Blisko współpracowałem z moim trenerem, aby zarządzać stresem i dokonałem kilku korekt w stylu prowadzenia i strategii.

Wiele osób nie lubi o tym mówić, ale uważam, że pomocne jest omawianie frustracji związanych z pracą z rodziną. Mogą nie rozumieć wszystkich szczegółów, ale nadal mogą zapewnić wsparcie. Czy robisz coś podobnego?

Tak, całkowicie się zgadzam. Rozmowa z ludźmi spoza e-sportu pomaga spojrzeć na wszystko z innej perspektywy. Często rozmawiam z rodzicami o mojej pracy, a także mamy psychologa drużyny, który pomaga mi radzić sobie ze stresem.

Czy twoi rodzice dali ci jakieś rady?

By nie nadmiernie analizować wszystkiego.

To wydaje się być powtarzającym motywem w tym wywiadzie. Jeszcze jedno pytanie o Brazil League—czy nazwałbyś swoją rywalizację z W7M poetycką sprawiedliwością? W zeszłym roku graliście przeciwko nim na Invitational, potem zmieniliście drużyny, a pod koniec roku oni was pokonali. Czy to jest osobista sprawa, czy po prostu kolejny mecz?

To po prostu kolejny mecz. W pierwszym etapie wysłaliśmy ich na Last Chance Qualifier, a pod koniec roku oni wysłali nas tam. Więc jesteśmy kwita. Jeśli spotkamy się na tegorocznym Invitational, zobaczymy, która drużyna jest lepsza.

Jak dobrze wiem, zestawienia meczów grupowych jeszcze nie zostały ogłoszone, prawda?

Nie, jeszcze nie.

To szkoda.

Cóż, i tak zagramy przeciwko wszystkim.

Wspomniałeś, że W7M i BDS to najbardziej niebezpieczne drużyny. Z perspektywy fana, wydają się być oczywistymi faworytami. Czy są jakieś niedoceniane drużyny, które mogą być prawdziwym zagrożeniem?

Tak, powiedziałbym, że Team Secret. Zakwalifikowali się do każdego turnieju przez ponad rok i uważam, że są niebezpieczną i niedocenianą drużyną w naszej grupie. Inna to może być Team JOEL. Byli Bleed wcześniej i pochodzą z APAC. Są też całkiem silni.

Porozmawiajmy o twojej roli jako lidera w grze. Przywództwo może być czasami frustrujące, ale może być także niezwykle satysfakcjonujące. Co najbardziej lubisz w byciu IGL-em?

To, co najbardziej lubię, to odpowiedzialność. Oczywiście obrywam, gdy przegrywamy, ale kiedy wygramy, jest to jeszcze bardziej satysfakcjonujące. Uwielbiam również wdrażać mój własny styl i wizję gry. Wszystko przechodzi przeze mnie i lubię to.

Jak byś opisał swój styl przywódczy?

Jednym słowem—wszechstronny.

Więc nie jesteś surowym, autorytarnym kapitanem?

Nie, w żadnym razie. Daleko mi do tego.

Czy wygłaszasz czasem wielkie, motywacyjne przemówienia przed ważnymi meczami?

Tak, robię to, ale większość przedmeczowych przemówień wygłasza nasz trener. Jest w tym naprawdę dobry.

Po zakończeniu sezonu mieliście przerwę podczas Świąt i Nowego Roku. Jak spędziliście ten czas?

Trenowaliśmy przez cały grudzień i tylko zrobiliśmy sobie przerwę na Święta i Nowy Rok. Miałem około 10 dni wolnego—odwiedziłem rodzinę w rodzinnym mieście, spędzałem czas z przyjaciółmi i poszedłem na plażę. 3 stycznia wróciłem do pracy.

Co najbardziej lubisz w Siege? Poświęciłeś tyle czasu na grę—co trzyma Cię w niej?

Złożoność.

Co sprawia, że jest to takie satysfakcjonujące, poza nagrodami za turnieje?

To taktyczny FPS jak Counter-Strike, ale z około 70 operatorami, każdy z unikalnymi umiejętnościami. To pozwala na nieskończoność strategii i ciągle widzisz coś nowego. To jest to, co sprawia, że jest to zabawne.

Przez miesiące ciężko pracowałeś, mając tylko około 10 dni przerwy. Nie obawiasz się wypalenia?

To delikatna równowaga. Ale po tym, jak opuściliśmy Major w Montrealu, mieliśmy prawie miesiąc od gry, co pomogło nam się zresetować. Po tej przerwie byliśmy naprawdę głodni postępów i uzyskania dobrego wyniku na Six Invitational.

W tym czasie grałeś w finałach BR Premier i przegrałeś z FaZe w wielkim finale. Czy ten turniej uwidocznił obszary, które musiałeś poprawić, czy był to raczej poligon doświadczalny?

To był raczej poligon doświadczalny. Właśnie wróciliśmy z trzytygodniowej przerwy i wykorzystaliśmy ten turniej, aby wypróbować nowe rzeczy. Pokazało nam to, że jesteśmy na dobrej drodze.

Kiedy zacząłem poznawać R6, byłem zaskoczony, jak silna jest południowoamerykańska scena. Counter-Strike zawsze był tam popularny, ale dlaczego uważasz, że Siege jest tak popularny w Brazylii?

Brazylia jest potęgą w Siege. Mamy tyle utalentowanych graczy, którzy co roku się rozwijają, więcej niż w Ameryce Północnej czy nawet Europie. Nawet teraz mamy brazylijskich graczy w G2. Nie wiem, dlaczego Brazylia jest tak dobra w Siege, ale cieszę się, że tak jest.

Miałeś szansę na rewanż z W7M. Czy ten mecz był dla ciebie przełomowym momentem, czy nie jest to coś, nad czym się zastanawiasz?

Jak już mówiłem, w tym roku jesteśmy kwita—wygrali raz, my wygraliśmy raz. Jeśli spotkamy się na Six Invitational, będzie to kwestia udowodnienia, która drużyna jest lepsza.

Właściwie chciałem się skupić na innym meczu. Niektórzy ludzie uważają, że przegrana w finale przed dużym turniejem może być dobrą rzeczą—ujawnia ona obszary do poprawy i motywuje drużynę do walki o zwycięstwo. Czy przegrana w tym finale ujawniła coś, co musieliście naprawić?

Tak, jak wspomniałem, Premier Finals były dla nas bardziej poligonem doświadczalnym. Ale masz rację—gdybyśmy wygrali, moglibyśmy przeoczyć pewne problemy. Przegrana jasno pokazała, że wciąż mamy co poprawiać.

Jakieś konkretnje słabości, które zauważyliście?

Nasza gra przeciwko tarczom nie była świetna, ale już wcześniej zidentyfikowaliśmy ten problem przed Premier Finals.

Zawodnicy często zmieniają składy między sezonami, ale ty jesteś z tą drużyną od dłuższego czasu. Co sprawia, że jesteś tak zaangażowany w ten skład?

Wierzę w stabilność składu. Zanim dołączyłem do tej drużyny, byłem z tym samym składem przez trzy lata. Moim zdaniem częste zmiany nie są dobre, chyba że są absolutnie konieczne. Kiedy dołączyłem, wiedziałem, że mamy silną drużynę i że będziemy razem przez długi czas. Teraz minęły prawie dwa lata i nadal uważam, że moi koledzy z drużyny są jednymi z najlepszych w swoich rolach. Nie widzę powodu do zmian.

Nie pytałem o zmiany w składzie—widać, że cieszycie się grą razem. Właśnie widziałem klip, jak wygrywacie turniej, a na waszych twarzach było widać czystą radość. Moje pytanie dotyczyło bardziej chemii w zespole. Co najbardziej ci się podoba w grze z tą grupą?

Naprawdę cieszymy się grą razem, ale co więcej, jesteśmy przyjaciółmi poza grą. Spędzamy ze sobą dużo czasu, i myślę, że to tworzy tak silną atmosferę.

Czy możesz podzielić się czymś o każdym z kolegów z zespołu, czego fani mogą nie wiedzieć?

Cóż, Jv92 jest po prostu szalony.

W jakim sensie?

Nie wiem, jak to opisać—jest po prostu wyjątkowy. Nigdy nie spotkałem nikogo takiego jak on.

Czy przychodzą ci na myśl jakieś konkretne historie z bootcampów?

Och, jest ich mnóstwo, ale nie mogę ich tutaj podzielić!

Dobrze, może nie o JV, ale czy masz jakiś wzruszający moment z bootcampu—po prostu pięciu facetów dobrze się bawiących?

Tak, kiedy byliśmy w Manchesterze na Major w zeszłym roku, poszliśmy na mecz Manchester United na Old Trafford. To było marzenie dla nas wszystkich zobaczyć mecz Premier League. Podczas powrotu pociągiem byliśmy wyczerpani, ale zaczęliśmy śpiewać brazylijskie piosenki w pustym pociągu. Po prostu pięciu facetów z Brazylii, w Wielkiej Brytanii, świetnie się bawili.

Mniemam, że są historie, których nie możesz opowiedzieć.

Och, tak, mam lepsze, ale zdecydowanie nie mogę ich tutaj opowiedzieć.

Za dużo alkoholu i za dużo Coli, co? Dobrze, zatrzymaj swoje tajemnice. Swoją drogą, jesteś z Brazylii, więc zakładam, że jesteś fanem piłki nożnej?

Tak.

Czy twoi koledzy z drużyny kibicują różnym klubom?

Tak, każdy kibicuje innej drużynie.

Której drużynie kibicujesz?

São Paulo.

Dlaczego São Paulo?

Nasz trener i Nate kibicują Santosowi, ale każdy ma inną drużynę, ponieważ pochodzimy z różnych regionów Brazylii.

Gdybyś miał porównać swoją drużynę do klubu piłkarskiego pod względem mentalności, wyników i ogólnego klimatu, która drużyna przychodzi ci na myśl?

Jesteśmy jak Real Madrid. Ponieważ wygraliśmy razem wszystko, a oni są największym klubem piłkarskim.

Jestem pewien, że wiele osób by się nie zgodziło. Byłem przez długi czas fanem Barcelony, nawiasem mówiąc.

Tak, rozumiem to. Właściwie lubię Barcelonę bardziej niż Real Madrid, ale wiadomo, Madryt jest większy.

Kiedyś bardziej lubiłem piłkę nożną, kiedy Barcelona była na topie—Ronaldinho, Shevchenko w Milanie... to były czasy.

Tak, byłem wtedy tylko dzieckiem.

Dobrze, zaczynamy kończyć. Grałeś dla różnych drużyn, ale co najbardziej lubisz w byciu w FURIA? Czy to zarząd, środowisko?

FURIA to najlepsza drużyna, w jakiej kiedykolwiek grałem. Są największym zespołem, na pewno. Środowisko, biuro, w którym trenujemy, personel—jest świetnie. Kiedy tylko mamy problem, szybko znajdują rozwiązania i wspierają nas. Naprawdę chcę przynieść im mistrzostwo świata.